عارف – نامهربان

ای دو چشمت سبزه زاران، گریه ات اشک بهاران
میروم غمگین و نالان، بهر من اشکی مَیفشان
ای سراپا مهربانی، ای نگاهت آسمانی
در دل نامهربانم شوق ماندن می نشانی
ترسم آخر در کنارم خسته و آزرده گردی
با همه خوبی و پاکی در خزان پژمرده گردی
میروم تا نشنوم آواز باران دو چشمت
میروم چون می هراسم شعله ایی افسرده گردی
ای که در خوبی و پاکی چلچراغ آسمانی
قلب سردم را چه بی حاصل به سویت میکشانی

♫♫♫

عاشق و چشم انتظاری، پاک و روشن چون بهاری
هرچه گفتم باورت شد، حیف از احساسی که داری
چشمه ایی خشک و سیاهم، خسته ایی گم کرده راهم
بگذر از من چون که دیگر زشت و سرتاپا گناهم
ترسم آخر در کنارم خسته و آزرده گردی
با همه خوبی و پاکی در خزان پژمرده گردی
میروم تا نشنوم آواز باران دو چشمت
میروم چون می هراسم شعله ایی افسرده گردی
ای که در خوبی و پاکی چلچراغ آسمانی
قلب سردم را چه بی حاصل به سویت میکشانی

♫♫♫

ای که در خوبی و پاکی چلچراغ آسمانی
قلب سردم را چه بی حاصل به سویت میکشانی
قصه ی تلخ مرا کاش از نگاهم خوانده بودی
من گنهکارم، تو خوب و مهربانی
مهربانی