مهستی – لبخند (ای مهربونتر از آب)

ای مهربونتر از آب با خاک تشنه ی من
تو بخشش بهاری در باغ خشک این تن
من درس عاشقی رو در مکتب تو خوندم
وای از گذشته ای که بی تو به سر رسوندم
هرگز کسی برایم لطفی نداشته جز درد
تنها تو بودی آن که درد منو دوا کرد
هیچکس دلش برایم بیش از خودش نمی سوخت
رفت و به این شکسته درس شکستن آموخت
بین من و زندگی تو آخرین پیوندی
تو باغ گریه ی من جوونه ی لبخندی

♫♫♫

ای مهربونتر از آب با خاک تشنه ی من
تو بخشش بهاری در باغ خشک این تن
من درس عاشقی رو در مکتب تو خوندم
وای از گذشته ای که بی تو به سر رسوندم
خونه نشین شب رو تا روز کوچه بردی
دل از همه بریده خود را بمن سپردی
ای آخرین پناهم من تکیه بر تو دارم
حتی تو قلب پاییز با تو خود بهارم
بین من و زندگی تو آخرین پیوندی
تو باغ گریه ی من جوونه ی لبخندی
بین من و زندگی تو آخرین پیوندی
تو باغ گریه ی من جوونه ی لبخندی
بین من و زندگی تو آخرین پیوندی
تو باغ گریه ی من جوونه ی لبخندی