محمدرضا شریعتی – جوونی

هرزمانی خاطرم آید عهد جوونی
از دوچشمم میچکه هرگاه قطره خونی
یادم آید چهره صاف و گونه سرخم
اما افسوس زآن همه خوبی نیست یه نشونی
کو نشاط عهد شباب تا بنوشم باده ی ناب
اما افسوس آرزوهام گشته اکنون نقش بر آب
بر سرم از جور زمانه مونده بر جا موی سپید
خورده بر لوح دلم عقده های یاس و امید

♫♫♫

ای جوونی رفتی و بردی شور و نشاطم ای دریغ
من به یادت میکشم هر دم از ته دل آهی عمیق
کاشکی میشد یک دفعه دیگه با تو بشم من رو به رو
شرح حال پیری و سستی با تو بگویم مو به مو
بارالله ها گرفته ای از من چرا
درجوونی هر آنچه بنمودی عطا
گر گرفتی نشاط و شور و حال من
ناگزیرم سپاس تو آرم به جا
غیر محنت نشد نصیبم این دو روزِ زندگی
پیش یزدانِ خود کشیدم خجلت و شرمندگی